مهمترین روش پیشگیری از سرطان دهانه رحم تزریق واکسن بر علیه ویروس HPV می باشد. نکاتی در ارتباط با واکسن HPV کلاً دو نوع روش پیشگیری برای جلوگیری از سرطان دهانه رحم وجود دارد. پیشگیری اولیه یا Primary Prevetion: که همان روش تزریق واکسن بر علیه ویروس HPV می باشد. پیشگیری ثانویه یا Secondary Prevention: که همان غربالگری دهانه رحمی با استفاده از متدهای مختلف مثل: سیتولوژی دهانه رحم (پاپ اسمیر)، روش Co-testing و HPV alone. انواع: - واکسن چهارگانه با نام تجاری گارداسیل یا Gardasil به بازار عرضه شده است که علیه ژنوتیپ های 6، 11، 16 و 18 عمل می کند. این واکسن قدرت پیشگیری 70% برای کانسر سرویکس در زنانی که قبلاً به این ویروس آلوده نشده اند و همچنین قدرت پیشگیری تا 90% برای زگیل تناسلی را دارد. - واکسن نه گانه با نام تجاری گارداسیل 9 هم با تأئیدیه FDA وارد بازار شده است که علیه ژنوتیپ های 6، 11، 16، 18، 31، 33، 45، 52 و 58 عمل می کند. - یک واکسن دوگانه نیز علیه ژنوتیپ های 16 و 18 طراحی شده که فقط دارای تائیدیه در کشور استرالیا است. همه این واکسنها به روش بازآرایی ژنتیکی تهیه شده و شامل پارتیکل های شبه ویروس فاقد DNA (در نتیجه غیرعفونی) هستند. سه تزریق از این واکسن (در زمانهای صفر، 2 و 6 ماه)، تیتر بالایی از آنتی بادی در سرم بیش از 90% افراد دریافت کننده واکسن ایجاد می کند (به میزان 10 الی 104 برابر بیشتر از عفونت با HPV). در دختران زیر 15 سال می توان از برنامه تزریق دو دوزی (6-0) هم می توان استفاده نمود و فاصله بین دوز اول و دوم می تواند حداقل 6 و حداکثر 12 ماه باشد. زمان تجویز: - بهتر است واکسیناسیون برای دختران و پسران در سن 12-11 سالگی انجام شود، در غیر اینصورت پسران تا 21 سالگی و دختران تا 26 سالگی باید واکسینه شوند. - در مورد پسران و یا مردان هم جنس باز واکسیناسیون باید تا 26 سالگی انجام گردد (در انگلیس توصیه می شود از 9 سالگی تا 45 سالگی تجویز شود). - بهتر است واکسن قبل از اولین تماس جنسی تزریق شود، با این وجود مشاهده شده که تزریق واکسن برای زنانی که قبلاً هم تماس جنسی داشته اند مفید خواهد بود. - زنانی که قبلاً به ژنوتیپ های موجود در واکسن آلوده شده اند نیاز به انجام واکسیناسیون ندارند. - مدت زمان مصونیت ناشی از واکسن نامشخص بوده، ولی در مطالعات مختلف 5 سال ذکر شده است. تزریق واکسن به معنی معاف شدن فرد از غربالگری روتین کانسر سرویکس نیست، زیرا امکان آلودگی با سایر ژنوتیپ های HPV همچنان وجود دارد و بعلاوه تاثیر واکسن در مواردیکه بصورت کامل تزریق نشده و یا بعد از آغاز تماس جنسی انجام شده است، کاهش می یابد. منع تجویز: تجویز این واکسن در هر حالتی صرف نظر از سن، جنس و وضعیت کلینیکی توصیه شده است. ولی بهتر است در موارد ذیل تجویز نشود: - بارداری - افراد دارای سابقه Immediate hypersensitivity به هر گونه واکسن - هر گونه سابقه حساسیت به مخمر نان (تهیه واکسن در قارچ ساکارومایسس سرویسیه (مخمر نان) صورت می گیرد) - هرگونه واکنش آنافیلاکتیک به لاتکس (سر پوشش های سرنگ های HPV ممکن است شامل لاتکس باشد) تاکنون هیچگونه افزایش ریسک ناشی از تزریق واکسن HPV در ایجاد سندرم Guillain-Barre در مقایسه با واکسن های دیگر و در گروهای سنی مشابه دیده نشده است. مزایای واکسیناسیون - احتمال عفونت با تایپ های ویروسی تعبیه شده در واکسن بسیار نادر است. - احتمال عفونت مجدد (Reinfection) در عفونت های طبیعی با ویروس های با تایپ مشابه وجود دارد، که می توان با واکسیناسیون از آن پیشگیری نمود. - واکسیناسیون در افراد + HPV ایمن است. - واکسیناسیون در افراد با ضعف سیستم ایمنی (مثل افراد مبتلا به HIV) ایمن و موثر است. - بیماران با هرگونه ضایعه قبلی HPV که در گروه پرخطر قرار می گیرند از تجویز واکسن سود می برند. - بیماران با هرگونه ضایعه فعلی HPV که در گروه پرخطر بعنوان ناقل HPV قرار می گیرند، تجویز واکسن می تواند ریسک انتقال بیماری را کاهش دهد. توجه 1: واکسن هیچگونه خاصیت درمانی ندارد. توجه 2: در استرالیا بعد از شروع برنامه ملی واکسیناسیون HPV در سال 2007، میزان بروز زگیل تناسلی (Genital warts) حدود 93% کاهش یافته است (در دختران زیر 211 سال از 18.6% به 1.9% و در مردان 22.9% به 2.9% رسیده است). توجه 3: واکسن ریسک ضایعات داخل اپی تلیال ناحیه مقعد (Anal Intraepithelial Lesions) را در مردان تا 77.55% کاهش می دهد. توجه 4: مطالعات فاز 2 و 3 واکسیناسیون سراسری در بعضی از کشورها نشان داده است که تیتر بالایی از آنتی بادی تا 122 سال مشاهده شده است، بنابراین تزریق دوز یادآور (Booster Dose) بعد از 10 سال پیشنهاد نمی شود. توجه 5: اگر بین تجویز دوز دوم و سوم بارداری صورت گیرد، تزریق دوز سوم را می توان به بعد از بارداری موکول نمود. سایر راهکارهای پیشگیری از سرطان دهانه رحم: استراتژی های دیگر جهت عدم ابتلاء به HPV عبارتند از: - درمان سریع و موثر عفونت های واژینال و دهانه رحم - کاهش موثر انتقال ویروس (مثلاً استفاده از کاندوم که تا 70% ریسک انتقال را کاهش می دهد) - کاهش تعداد شرکای جنسی

نوکال ترانسلوسنسی یاNT، شاخصی از میزان مایع جمع شده در زیر پوست ناحیة گردن جنین است. سونوی (NT (Nuchal Translucency نوکال ترانسلوسنسی : NT، شاخصی از میزان مایع جمع شده در زیر پوست ناحیة گردن جنین است. به عبارت دیگر حداکثر ضخامت منطقة شفاف بین پوست و بافت نرم پوشانندة مهرههای گردن را NT می گویند. در 95٪ موارد برای اندازهگیری NT میتوان از روش ترانس ابدومینال استفاده کرد و فقط در مورد زنان چاق باید از روش ترانس واژینال استفاده شود. از آنجا که در غربالگری سه ماهه اول مارکر NTT بیشترین تأثیر را در محاسبة ریسک دارد، از این رو بسیار مهم است که این اندازهگیری به همراه اندازهگیری CRL توسط سونولوژیست مجرب و با پروتکل یکسان انجام شود تا ریسکی صحیح به دست آید. برای اطمینان از صحت اندازه گیری NT، ضمیمه کردن عکس استاندارد NT به گزارش سونوگرافی ضروری است. عکس استاندارد NTT باید شامل چهار ویژگی زیر باشد: 1- در محدوده CRL قابل قبول تهیه شده باشد. اگر معیار اندازه گیری NT بازه زمانی سن جنین یا Gestational Age باشد CRL قابل قبول برای اندازهگیری NT در ایران 81- 39 میلیمتر و در سایر کشورها 84- 45 میلیمتر می شود. (توصیه می شود که محدوده 45 تا 84 میلی متر معیار بهتری برای اندازه گیری NT نسبت به معیار سن جنین می باشد). 2- تصویری که برای اندازهگیری NT مورد استفاده قرار میگیرد باید شامل نمای نیمرخ از جنین بوده، بطوریکه تیغه بینی و نوک آن دیده شود و بزرگنمایی آن به حدی باشد که فقط قسمت بالای سینه و سر در تصویر دیده شود. 3- در هنگام تهیه عکس گردن جنین باید در حالت نوترال قرار داشته باشد. اگر سر جنین بیش از حد رو به جلو خم شده باشد میتواند تا 0.44 میلیمتر کاهش کاذب، و اگر بیش از حد به سمت عقب خم شده باشد تا 0.6 میلیمتر افزایش کاذب در اندازهگیری NT ایجاد کند. 4- محل قرار گرفتن کالیپرها (نشانگر) برای مشخص کردن محدودة NT در عکس باید به صورت داخل به داخل باشد. توجة 1: در هنگام اندازهگیری NT باید دقت کرد تا پوست جنین با غشاء آمنیون اشتباه گرفته نشود، زیرا هر دو دارای ساختاری غشایی و نازک هستند. به این منظور باید در هنگام اندازهگیری NT منتظر حرکت خودبهخودی جنین بود تا پوست از غشاء آمنیون دور شود و یا به طور مصنوعی با درخواست از مادر برای سرفه کردن و یا زدن چند ضربه به شکم وی موجب حرکت جنین و دور شدن پوست از غشاء آمنیون شد. توجة 2: در 10- 5٪ موارد بند ناف به دور گردن میپیچد که در این حالت بایدNT در قسمت بالا و پایین بند ناف اندازهگیری و میانگین این دو عدد گزارش شود. توجة 3: طبق توصیة آخرین راهنمای BCPGSP کانادا، مجوز انجام سونوی NT سونولوژیستها باید هر سال تمدید شود و یکی از معیارهای تمدید این مجوز، انجام حداقل تعداد مشخصی سونوی NT در سال است. NTدر اختلالات کروموزومی نظیر سندرم داون و سندرم ترنر افزایش می یابد. بیشترین افزایش NT در سندرم ترنر (45,XO که معمولاً کروموزوم Xپدری به جنین منتقل نشده و شیوع 1 به 4000 دارد) دیده میشود به طوری که مقدار NT تا 8 میلیمتر بیشتر از مدین جنینهای نرمال افزایش مییابد، حال آنکه در تریزومیهای 21، 18 و 13 حداکثر افزایش NT تا 5/2 میلیمتر بیشتر از مدین جنینهای نرمال است. بعد از سندرم ترنر دومين عامل افزايش NT سندرم داون است. به طور طبیعی میزان NT با افزایش سن جنین افزایش مییابد. بر اساس گزارش مطالعات مختلف مدین NT با CRL حدود 39 میلیمتر، 2.1 میلیمتر و با CRL حدود 81 میلیمتر، 2.5 میلیمتر است. اعداد کمتر از 1.5 میلی متر هم به ندرت در جنین های ایرانی مشاهده می شود. افزایش NT در سایر اختلالات NT افزایش یافته گذشته از این که یک ابزار موثر غربالگری مشکلات کروموزومی است، میتواند نشانگر احتمال بالاتر سقط، مرگ جنین و تعداد زیادی از مالفورماسیونهای (بد شكلي هاي) مادرزادی و مشکلات ژنتیکی باشد. در جنینهای نرمال از نظر کروموزمی شیوع مرگ جنین با افزایش NT ، به طور تصاعدی بالا میرود. اکثریت جنینهایی که از بین میروند کمتر از 20 هفته هستند و NT افزایش یافته در آنها به سرعت تبدیل به هیدروپس شدید میشود. 65% موارد NT بالاي 6.5 ميلي متر با اختلالات كروموزومي در ارتباط اند و ميزان مرگ و مير در اين موارد ١٩٪ است. شیوع اختلالات ماژور جنینی در جنینهای نرمال از نظر کروموزومی با افزایش NT به سرعت بالا می رود و در NT بیشتر یا مساوی mm 5/6 به 45% میرسد، شیوع مالفورماسیونهای زیر در NT افزایش یافته تفاوت معنیداری با جمعیت کلی نشان میدهد . 1- اختلالات قلبی و اختلالات شریانهای بزرگ (از هر 33 جنینی که NT آنها بین 2.2 تا 2.8 میلیمتر است، یک جنین به اختلالات قلبی - عروقی مبتلا است. زمانی که NT بیشتر از 5.3 میلیمتر باشد این احتمال تا 1 به 16 افزایش مییابد). 2- فتق دیافراگماتیک 3- فتق نافي يا اگزومفالوس 4- Body stalk anomaly و يا آنومالي ساختاري بدن 3- نارسایی ریوی 4- دیسپلازی اسکلتی در واقع NT بازتابی از تجمع مایع در لنف پشت گردن بوده که با حرکت جنین تخلیه آن به خوبی صورت می گیرد در حالیکه در جنین های که مبتلا به مشکلات تحرکی می باشند این تخلیه به خوبی صورت نگرفته و در نتیجه سبب افزایش NT می شود. 5- عفونتهای مادرزادی 6- طیف وسیعی از سندرمهای ژنتیکی (به ویژه آنهایی که سبب کاهش تحرک جنین میشوند). مثل سندرم SLOS، هايپرپلازی مادرزادي نوزاد، سندرم نونان، Spiral Muscular Atrophy = SMA، سندرم Di George. 7- اختلالات متابولیکی و هماتولوژیک 8- دو درصد جنینهای نرمال بدون داشتن هیچگونه مشکل خاصی NT بالا دارند. هتروژنیسیتی این اختلالات نشان میدهد که مکانیسمهای منجر به افزایش NTمتعددند. مکانیسمهای پیشنهاد شده تاکنون عبارتند از: 1- اختلالات عملکرد قلب که در ناهنجاریهای قلب و عروق بزرگ مشاهده میشود. 2- احتباس خون وریدی در سر و گردن 3- تغییر ترکیب ماتریکس خارج سلولی 4- عدم درناژ لنفاتیک به خاطر نمو غیرعادی یا تأخیری سیستم لنفاتیک یا اختلال در تحرک جنین 5- آنمی یا هیپوپروتئینمی جنین 6- عفونتهای مادرزادی اهمیت بالینی این یافتهها و تئوریها در این است که NT افزایش یافته امروزه یک اندیکاسیون اکوکاردیوگرافی فوق تخصصی جنین محسوب میگردد و این اندیکاسیون در کنار اندیکاسیونهای دیگری چون دیابت شیرین مادر در حاملگی و سابقه بیماری مادرزادی قلبی در مادر یا در فرزند قبلی قرار میگیرد. مسئله بسیار مهم دیگر در NT افزایش یافته همانطور که پیشتر نیز به آن اشاره شد انجام یک سونوگرافی ژنتیک دقیق برای کشف سایر آنومالیهای ساختمانی یا سندرمهای ژنتیکی است. در خانمهای بارداری که در سه ماهه اول حاملگی جهت غربالگری مشکلات کروموزومی مراجعه میکنند، NT افزایش یافته میتواند نشانگر مشکلات کروموزومی، مالفورماسیونهای جنینی و نتایج نامطلوب حاملگی باشد. با این حال باید والدین را مطلع کرد که در NT بین 95 تا 99 پرسنتایل احتمال تولد نوزاد سالم بیش از 900% است. اکثر اختلالات مربوط به NT بالا را میتوان با انجام نمونهبرداری از پرزهای جفتی و سونوگرافی ژنتیک در وقت مناسب تشخیص داد و در صورتیکه هیچکدام از این مشکلات وجود نداشته باشد به جنین سالم اجازه بقا داد.

آبسه پستان عبارست است از یک ناحیه عفونی شده بافت پستان که در اثر مبارزه بدن باعفونت، چرک در آن جمع میشود، آبسه دربر گیرنده بافت پستان، نوک پستان، غدد شیری، و مجراهای شیری است. ـ علایم شایع آبسه پستان : ۱. درد، حساسیت به لمس، قرمزی و سفتی پستان ۲. تب و لرز ۳. احساس ناخوشی عمومی ۴. دردناک شدن گرههای لنفاوی زیر بغل ـ علل بیماری آبسه پستان: وارد شدن باکتریها از راه نوک پستان (معمولاً از راه زخمهای کوچک روی نوک پستان که در روزهای اولیه شیردهی ایجاد میشوند). ـ عوامل افزایشدهنده خطر: ۱. عفونت لگنی پس از زایمان ۲. دیابت (مرض قند) ۳. آرتریت روماتویید ۴. استفاده از داروهای استروییدی ۵. سیگار کشیدن به مقدار زیاد ۶. سابقه برداشتن قسمتی از پستان همراه با اشعه درمانی ۷. پستان مصنوعی سیلیکونی ـ پیشگیری از آبسه پستان : ۱. نوک پستان و خود پستان را پس از هر بار شیردهی کاملاً بشویید. ۲. اجازه ندهید کودک شیرخوارتان نوک پستان شما را گاز بگیرد یا بجود. ۳. از پارچههایی که پستان را اذیت میکنند استفاده نکنید. ۴. نوک پستان را پس از شیردهی با پماد ویتامین ـ آ و د، یا سایر داروهای موضعی، نرم کنید (در صورت توصیه). ـ عواقب مورد انتظار: با درمان معمولاً در عرض ۱۰-۸ روز خوب میشود. برای تسریع بهبود آبسه، گاهی تخلیه آن ضروری است. ـ عواض احتمالی: ندرتاً لازم است شیردهی متوقف شود، حتی در مواردی که عفونت شدید است. گاهی لزوم مصرف بعضی آنتیبیوتیکها (به خصوص تتراسیکلین) و داروهای ضد درد موجب میشود که شیردهی برای مدت کوتاهی قطع شود. در این حالت باید شیر را مرتباً پمپ نمود. ندرتاً ممکن است فیستول ایجاد شود (فیستول عبارت است از به وجود آمدن یک مجرای غیرطبیعی بین دو عضو بدن، یا بین یک عضو و محیط بیرون از بدن) ـ درمان آبسه پستان: از پارچه یا حوله آب گرم برای تخفیف درد و تسریع التیام استفاده کنید (اگر آب سرد را امتحان کردید و دیدید بهتر است، از آب سرد استفاده کنید). تا زمان خوب شدن عفونت پستان، شیردهی به نوزاد را از آن پستان متوقف کنید. به طور منظم از یک پمپ مخصوص پستان برای خارج ساختن شیر از پستان عفونی شده استفاده کنید، تا زمانی که بتوانید شیردهی را مجدداً از آن پستان از سر بگیرید. جراحی برای تخلیه آبسه (معمولاً انجام نمیشود). ـ داروها: ۱. آنتیبیوتیکها در صورت لزوم، برای مبارزه با عفونت. ۲. استفاده از داروهای ضد درد معمولاً تنها برای ۷-۲ روز پس از انجام عمل جراحی لازم است. ـ فعالیت: پس از درمان، فعالیتهای عادی خود را به محض رو به بهبود گذاشتن علایم از سر گیرید. ـ رژیم غذایی: هیچ رژیم خاصی توصیه نمیشود. ـ در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید: ۱. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم آبسه پستان را دارید. ۲. اگر یکی از مشکلات زیر به هنگام درمان رخ میدهد: تب؛ شدید شدن درد؛ گسترش عفونت علیرغم درمان؛ علایم در عرض ۷۲ ساعت رو به بهبود نگذارند. ۳. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل کنترل شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند. آیا شیر دادن در زمان وقوع آبسه پستان ممنوع است؟ درمان آبسه نیز شبیه ماستیت است هر چند ممکن است برای تخلیه چرک نیاز به شکافتن آبسه هم باشد . به طور کلی تغذیه شیرخوار با شیر مادر در موارد بروز آبسه پستان ، از پستان مبتلا منعی ندارد مگر این که آبسه به مجاری شیر سر باز کرده باشد البته معمولا آبسه به بیرون از نسج پستان باز می شود. به طور کلی اگر آبسه پستان شکافته شود و شکاف نزدیک به نوک پستان نباشد ادامه تغذیه از پستان مبتلا بدون اشکال است اما اگر محل شکاف به نوک پستان و هاله نزدیک باشد مادر می تواند مدت ۴۸ تا ۷۲ ساعت شیر آن پستان را بدوشد و دور بریزد ولی تغذیه کودک را از پستان دیگر ادامه دهد. اگر نوک پستان مادر مبتلا به زخم یا شقاق شود چه باید کرد؟ زخم و شقاق نوک پستان علل مختلفی دارد ،از جمله وضعیت نادرست گرفتن پستان مادر توسط شیرخوار، شستشوی مکرر پستان با الکل و صابون یا استفاده از محلول ها یا کرم هایی که نوک پستان را تحریک می کنند. برای درمان باید کودک را به دفعات و در حالات مختلف شیرداد و از شستن پستان با آب و صابون قبل از هر بار شیردهی پرهیزکرد، از مصرف مواد تحریک کننده نوک پستان نیزخودداری نمود. بهترین روش برای بهبود شقاق پستان باقی گذاردن یک تا چند قطره شیر مادر روی نوک پستان در پایان تغذیه شیرخوار و در معرض هوا و نور خورشید قرار دادن پستان است. استفاده از گرمای خشک مثلا گرمای سشوار ( با درجه کم ) روزی ۳ تا ۵ بار هر بار ۳ تا ۵ دقیقه و با فاصله حداقل ۷ تا ۸ سانتی متر از محل شقاق ، بسیار موثر و کمک کننده است. همچنین می توان یک لامپ ۶۰ وات معمولی را روشن و در فاصله ۴۰ سانتی متری نوک پستان برای مدت ۲۰ دقیقه قرار داد و این کار را ۴ بار در ۲۴ ساعت تکرار نمود. برفک نوک پستان چرا به وجود می آید و چگونه درمان می شود؟ برفک معمولا به دنبال مصرف آنتی بیوتیک به وجود می آید . پوست ناحیه مبتلا قرمز، براق ،پوسته پوسته و نوک پستان نیز کمی کمرنگ تر می شود. گاهی اوقات شیرخوار هم مبتلا به برفک دهان است که در این حالت هم مادر و هم شیرخوار باید درمان شوند. مدت درمان مادر ۱۴ روز و با محلول یا کرم نیستاتین است که روزی ۴ بار بعد از شیر دادن روی نوک و هاله پستان مالیده می شود. درمان شیرخوارفقط با محلول نیستاتین می باشد که روزی ۴ بار و هر بار بعد ازشستن وخشک کردن ناحیه ،۱۵ قطره از محلول را باید به آرامی در سطح داخلی دهان شیرخوار یعنی داخل گونه ها، لثه ها و روی زبان مالید. باید توجه داشت که مدت درمان به طورمعمول ۱۴ روز است و بهترین زمان بلافاصله بعد از تغذیه است که اثر آن تا نوبت بعدی تغذیه باقی می ماند. درمان مادر و کودک نیز باید تواما ادامه یابد.

کمک برای اولین تغذیه با شیر مادر مادر باردار در مورد تماس پوست با پوست مادر و نوزاد مطالبی شنیده است و خوشحال از اینکه چنین تماسی برقرار کند همچنین وی شنیده که این تماس برای شروع شیردهی هرچه زودتر پس از زایمان نیز مفید است چگونه میتوانید برای تغذیه با شیر مادر کمک کنید؟ چونگی کمک برای اولین شیر دهی از پستان هنگامیکه نوزاد روی قفسه سینه مادر و در تماس پوست با پوست قرار دارد بوی پستان مادر اورا تشویق میکند که بطرف نوک پستان مادر کشیده شود به مادر کمک کنید تا بتواند رفتارهای پیش از تغذیه شیر خوار را تشخیص دهد زمانیکه مادر و نوزاد در تماس پوست با پوست با یکدیگر هستند نوزاد بطور مشخص یکسری رفتار های پیش از تغذیه از خود نشان میدهد که ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. این رفتارهای نوزادان پس از تولد شامل موارد زیر است: یک استراحت کوتاه در وضعیت هوشیاری برای استقرار در محیط جدید بردن دست ها به دهان و انجام عمل مکیدن و ایجاد صدا و لمس نوک پستان ها با دست ها خیره شدن به ناحیه تیره پستان که همانند یک هدف عمل میکند یافتن ناحیه نوک پستان و گرفتن ان با دهان کاملا باز .هیچ فشاری بر مادر و نوزاد نباید وارد کنند که اولین تغذیه زود انجام شود یا چه مدت اولین تغذیه طول بکشد یا چگونه نواد پستان را گرفته باشد یا چقدر کاستروم دریافت کند باید در نظر داشت که اولین تغذیه پستانی معارفه و اشنایی با پستان است تا تغذیه .کمک بیشتر برای تغذیه از پستان میتواند در تغذیه بعدی به مادر ارایه شود و اورا درباره نحوه بغل کردن و به پستان گذاشتن و علائم تغذیه ای و دیگر مهارت ها ی که مورد نیاز اوست کمک نمایند .نقش کارکنان بهداشتی درمانی در این زمان ان است که محیط ارام و وقت کافی فراهم کنند و در مادر اعتماد به نفس ایجاد کند به مادر برای گرفتن در وضعیت راحت کمک کند به رفتار های مثبت شیر خوار اشاره کند نوزاد را به طرف پستان هل ندهد و یا پستان را به زور داخل دهان نوزاد فشار ندهد وضعیت های مادر به هنگام شیر دهی وضعیت های مختلفی برای شیر دهی وجود دارد که ممکن است مادر استفاده کند مثلا روی صندلی یا روی زمین مینشیند یا دراز میکشد یا می ایستد یا راه می رود و شیر میدهد چنانچه مادر دروضعیت نشسته یا خوابیده شیر میدهد باید : راحت بوده و پشت مادر تکیه گاه داشته باشد چنانچه روی صندلی نشسته است زیر پایی داشته باشد تا پاهای او اویزان یا ناراحت نباشند چنانچه لازم است پستان را یز با دست نگه دارد وضعیت شیر خوار شیر خوار میتواند روی دست مادر زیر بغل یا پهلوی او قرار گیرد در هر وضعیتی باید 4 نکته کلیدی موجود باشد تا راحت شیر بخورد : گوش شانه و باسن شیر خوار در امتداد یک خط مستقیم قرار گیرد بطوریکه گردن او نچرخیده یا متمایل به جلو یا عقب نشود بدن شیر خوار نزدیک به بدن مادر باشد به طوریکه او به طرف پستان اورده شود تا اینکه پستان مادر به طرف او کشیده شود سر و شانه شیر خوار و چنانچه نوزاد است کل بدن او حمایت شود وقتی که شیر خوار بطرف پستان اورده میشود بینی او مقابل نوک پستان مادر به طرف او کشیذه شود